تَرانه وَ تَرانه‌سَرایی، ترانه (= ترانک، ترنگه، ترنگ، رنگ) از مادۀ «تَر» در لغت به معنای خُرد،

تر و تازه و جوان خوش‌چهره، از ریشۀ اوستاییِ تَئورونَه (بهار، «فهلویات...»، 127، 137؛

نیز نک‍ : معین، ذیل ترانه)، اصطلاحی عام بوده است که بر انواع قالبهای شعریِ ملحون

یا همراه موسیقی به ویژه فهلویات (جمع فهلویه، فهلوی، پهلوی)، دو بیتی، رباعی،

و بیت (ه‍ م‌م) اطلاق می‌شده است

(شمیسا، سیر...، 14-16؛ نیز نک‍ : بهار، همان، 127، 130؛ احمد پناهی، 57-69).

این اصطلاح، امروزه در میان اهل ادب به‌خصوص مترادف با دو بیتی، و در اصطلاح‌ موسیقی

نیز معمولاً مترادف با تصنیف، آواز، سرود (ه‍ م‌م) و نغمه، و به‌طور کلی اشعار ملحون

به‌کار می‌رود (نک‍ : شمیسا، همان، 13).

ادامه مطلب ...
نويسنده : | تاريخ : برچسب:ترانه,ترانه سرایی,

| نوع مطلب : <-CategoryName-> |

خانه ما در محله آب انبار معیر بود و در دو اتاق زندگی می کردیم. شادروان «یاحقی» آهنگی

ساخته بود و می خواست تا من ترانه یی برایش بسازم. همین طور که مشغول حرف زدن

بودیم ناگهان چشمم به پشت بام گرمابه افتاد که سرایدار حمام روی آن مشغول کفتر بازی بود

و من با دیدن او ترانه «طاووس» را نوشتم که استاد «یاحقی» را به تحسین زیادی واداشت

و گفت؛ «تو کبوتر می بینی و طاووس می سازی»

ادامه مطلب ...
نويسنده : ADMIN | تاريخ : برچسب:ترانه سرایی,

| نوع مطلب : <-CategoryName-> |